ویژگی های صندل طبی
ویژگی های صندل طبی با توجه به آسیب پذیری پای انسان، در گذشته های بسیار دور انسان ها از قابل دسترس ترین مواد مانند پوست درختان، علف های موجود، برگ ها یا پوست حیوانات که با تسمه به پا فیکس می شدند، برای محافظت از پای خود استفاده میکردند.
ویژگی صندل طبی در مناطق گرمسیری
صندل ها در مناطق گرمسیری از برگ های بافته شده نخل، علف یا فیبرهای گیاهان ساخته می شدند و به انگشتان پا پیچیده میشدند. در این مناطق، کفش ها به منظور گرم نگه داشتن و محافظت بهتر از پاها از پوست حیوانات تولید می شدند.
در مصر، یونان و روم انواع صندل مورد استفاده قرا می گرفت و در ایران باستان در سال ۷۷۰ قبل از میلاد، صندل چرمی استفاده میشد که تا حد زیادی شبیه صندل های رومی ها بود.
ویژگی صندل طبی
نخستین قدم برای تکامل صندل ها ایجاد پوشش در جلوی آن بود تا پا در برخورد با اشیاء صدمه ای نبیند. اما پس از مدتی رومیان صندلهای پیشرفته تری ساختند که به آن کالسیوس میگفتند. این صندل ها در دو طرف خود درز داشت و بندها در جلو گره میخورد.
کفش رایج قرون وسطا نوعی چارق نرم چسبان بود که تا قوزک پا می رسید. این کفش ها را با مخمل، زری و چرم می ساختند. قدیمی ترین صندل کشف شده مربوط میشود به غار راکفورت در ایالت اورگون کشور آمریکا که قدمت آن را ده هزار سال تخمین می زنند.در یونان باستان صندل را با استفاده از شاخ و برگ گیاهان میساختند. گاهی برای ضخامت بیشتر صندل از چوب پنبه نیز استفاده میکردند.
تاریخچه ای بر صندل طبی
برخی معتقدند پنج هزار سال پیش مصری ها چیزی به دور پاهایشان می پیچیدند که گرچه نمیتوان به آن کفش گفت اما به هر حال پوششی برای محافظت از پاهایشان بوده است.
باستان شناسان یکی دو سال قبل با بررسی تصاویر رایانه ای از کفش های موجود در مقبره فرعون جوان مصر، یعنی توتان خامون و بازبینی عکس های رادیولوژی از مومیایی وی متوجه شدند که این فرعون کفش هایش را برای غلبه بر معلولیت پاهای خود به پا میکرد. بنابراین میتوان با توجه به این کفش ها به سرنخی از اولین کفش های طبی جهان نیز رسید.
این باستان شناسان با دقت بر کوتاهتر بودن انگشت دوم پای راست مومیایی عضو خاندان فراعنه و نبود استخوان میانی در پای او، تأکید کردند که پای چپ وی نیز متمایل به داخل بوده و از همین رو کفش های یاد شده حکم صندل طبی بنددار را برای او داشت. البته برخلاف مقبره فراعنه دیگر در مقبره فرعون جوان، دهها جفت کفش دیگر اعم از صندل و بند دار نیز پیدا ش
ویژگی یک صندل طبی
1. پنجه پهن و با ارتفاع
پنجه صندل از مهمترین ویژگی صندل طبی استاندارد است. وقتی عرض یا ارتفاع پنجه صندل کم باشد، بیماری های زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد میکند.
انگشتان پا باید در پنجه صندل فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. به جای استفاده از صندل های با نوک تنگ از صندل های با پنجه گرد استفاده کنید.
2. کفی قابل تعویض
سعی کنید صندلی بخرید که کفی (Insole) قابل عوض داشته باشد. با این کار میتوان با عوض کردن کفی اندازه و حجم صندل را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفی های درمانی جایگزین کرد. صندل های از کفی های مرغوب و دارای فوم مموری تشکیل می شوند.
3. کف داخلی با شکل مناسب
کف صندل از داخل باید قوسهایی داشته باشد که هماهنگ با قوسهای کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین صندلی به صورت متناسب بر روی تمام سطح کف آن توزیع می شود و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند. مهم ترین ویژگی صندل طبی قوس کف پا و قوس طولی آن است.
4. پاشنه مناسب
پاشنه صندل از قسمتهای مهم است. صندل بدون پاشنه و یا با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به طور متعادل باید حدود 1.1 تا 4 سانتیمتر باشد.
5. کف قوسی شکل صندل
کف بیرونی صندل باید قدری گود باشد تا وسط کفش پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن با کفش طبی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمی شود.
6. سطح داخلی یکنواخت
با لمس تمام سطح داخلی صندل های باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوسهای نرمی در درون آن وجود دارد. این چنین صندل هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را وارد میکنند.
صندل طبی از چه موادی تولید می شود؟
رویه داخلی و بیرونی یک صندل مناسب ترجیحاً باید از چرم و یا ماده ای تولید شوند که رطوبت را در خود نگه نمیدارد. چرم میزان زیادی از رطوبت را جذب کرده و هنگامی که صندل را از پا درمیآوریم، آن را به بیرون تراوش میکند. صندل های طبی از جنس چرم اصل و با کیفیت می باشند.
کفش یا صندل مرطوب میتواند موجب ابتلای پا به بیماریهای قارچی شود. موادی که تخت صندل از آن تولید میشود، تعیین کننده میزان جذب ضربه توسط آن هستند.
یک تخت چرمی تا حدود زیادی ضربه وارده در هر قدم برداشتن را دفع میکند و یا به عبارت بهتر، آن را جذب نمیکند. در حالی که انواع متفاوت لاستیک قابلیت ارتجاعی دارند.
تخت صندل حتی در جذب نیروهایی که هنگام دویدن یا روی نوک پا راه رفتن به پا وارد میشوند، نقش دارد. تخت بیرونی صندل با سطح زمین تماس می یابد. جنس این قسمت مشخص می کند که آیا صندل روی سطوح کم اصطکاک تر سر خواهد خورد و خواهد لغزید یا خیر.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.